Συχνές ερωτήσεις

Τέσσερις φορές εμβολιάζεται ένα κουτάβι ξεκινώντας από ηλικία 6-8 εβδομάδων. Τρεις φορές ανά 4 εβδομάδες για Carre, παρβοεντερίτιδα, λεπτοσπείρωση και ηπατίτιδα υποχρεωτικά, και για την τραχειοβρογχίτιδα του σκύλου προαιρετικά.

Ο αντιλυσσικός εμβολιασμός περιλαμβάνεται στο τελευταίο εμβόλιο στην ηλικία των 4 μηνών, γίνεται 1 φορά και είναι υποχρεωτικός για λόγους δημόσιας υγείας. Στη συνέχεια κάθε χρόνο αρκεί μια ετήσια αναμνηστική δόση του εξαπλού εμβολίου.

Ένα γατάκι εμβολιάζεται από ηλικία 6-8 εβδομάδων με το τριπλό ή το τετραπλό εμβόλιο για πανλευκοπενία, ερπητοιό, καλυκοιό και χλαμύδια και γίνεται επανάληψη μετά 4 εβδομάδες μαζί με τον υποχρεωτικό αντιλυσσικό εμβολιασμό.

Στην συνέχεια επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο. Αν το ζώο κυκλοφορεί και έξω ελέγχεται αιματολογικά για λευχαιμία και αν είναι αρνητικό εμβολιάζεται για λευχαιμία με επανάληψη σε 4 εβδομάδες και ύστερα κάθε χρόνο.

Η στείρωση ή ωοθηκυστερεκτομή αποτελεί τη χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης των ωοθηκών και της μήτρας του θηλυκού ζώου. Τα στειρωμένα ζώα απαλάσσονται πλήρως από κινδύνους που σχετίζονται με νεοπλασίες της μήτρας και των ωοθηκών (εφόσον τα όργανα αυτά αφαιρούνται) και διατρέχουν μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης νεοπλασιών στους μαστούς. Επίσης στα στειρωμένα ζώα, δεν υφίσταται η πιθανότητα εμφάνισης πυομήτρας, μιας σοβαρής παθολογικής κατάστασης που οφείλεται στην κυστική υπερπλασία του ενδομητρίου και αποτελεί άμεση απειλή για την υγεία του ζώου. Επιπλέον η στείρωση λύνει μόνιμα το πρόβλημα των ανεπιθύμητων κυήσεων και των εξ αυτών προβλημάτων όπως ο υπερπληθυσμός των αδέσποτων ζώων. Το θηλυκό ζώο παύει επίσης να έχει τα συνοδά προβλήματα του οίστρου (προοίστρια αιμορραγία, προσέλκυση αρσενικών κτλ.). Τέλος, έρευνες έχουν καταδείξει την αύξηση στο προσδόκιμο ζωής των στειρωμένων ζώων.

Η αντίληψη, σύμφωνα με την  οποία το θηλυκό ζώο θα πρέπει να’χει γεννήσει τουλάχιστον μία φορά πριν στειρωθεί, αποτελεί ένα μύθο και δεν μπορεί να βασιστεί σε καμία επιστημονική τεκμηρίωση. Η αντίληψη αυτή έχει επικρατήσει για ψυχολογικούς λόγους των ανθρώπων, δεν μπορεί όμως να στηριχτεί σε επιστημονικά δεδομένα και για το λόγο αυτό δεν είναι ορθή.

Από την ηλικία των 6 μηνών κρίνεται ασφαλές να πραγματοποιηθεί στείρωση, είναι όμως πιο ορθό να πραγματοποιείται μετά το πέρας του πρώτου οίστρου. Η στείρωση δε θα πρέπει να καθυστερεί για να μην υποβάλλεται το ζώο σε διαδοχικούς οιστρικούς κύκλους με όλα τα προαναφερόμενα προβλήματα (κίνδυνος εμφάνισης πυομήτρας, ανεπιθύμητες κυήσεις κτλ.) καθώς και για το λόγο ότι ένα νεαρό ζώο ανταπεξέρχεται καλύτερα στη διαδικασία της νάρκωσης και της χειρουργικής επέμβασης σε σχέση μ’ένα υπέργηρο.

Τα ορμονικά σκευάσματα αναστολής του οίστρου (προγεσταγόνα) έχουν ευθέως συνδεθεί με την εμφάνιση πυομήτρας και για το λόγο αυτό στη σύγχρονη κτηνιατρική επιστήμη δεν χρησιμοποιούνται πλέον. Η μοναδική λύση μόνιμης αναστολής του οίστρου παραμένει η στείρωση.